بشر امروزی اهمیت بیشتری برای ایجاد شادی و آرامش شخصی قائل است. بخش بزرگی از اجتماع شهرنشین، خواهان فراهم کردن زندگی بهتر برای خود است. مهم‌‌‌‌تر از همه اینکه این جستجو برای خوشبختی، دیگر به مردم چند کشور بزرگ غربی محدود نمی شود.

در یکی از وسیع‌ترین تحقیقات که توسط دو دانشگاه امریکایی در سطح 48 کشور دنیا صورت گرفته است 10 هزار نفر در یک سنجش عمومی رای داده اند که « شاد بودن» آرزوی اول بشر باشد. دو آرزوی فراگیر دیگر در این سنجش، ثروتمند شدن و رفتن به بهشت بوده است.

شادی واقعی البته با احساسات جالب و لذتبخش فرق دارد. شادی و آرامش که این روزها همه به دنبال آن هستند نوعی راحتی است که به نیازهای جسمی بها نمی دهند و آن را ساده برگزار می کنند.

آدم های خوشبین به نظر می رسد خود را با ماجراهای متنوع درگیر می کنند. آنها قبل از هر چیز افراد کنجکاوی هستند. آدم های شاد به دنبال تشویش و حتی کمی دردسر می گردند. آنها می دانند که برای رفع عطش کنجکاوی، اعمال و رفتاری از آنها سر خواهد زد که به خودی خود دلهره و نگرانی ایجاد خواهد کرد. به عبارتی دیگر اگر سختی نکشی و اگر بیقرار و مضطرب نشوی، خبری از شادی نخواهد بود.

تحقیقات روانشناس دانشگاه کویین البته نشان داده است که خوشبینبودن با دقت و تاکید در جزئیات همراه نیست. فقط افراد افسرده به شدت درگیر جزئیات لحظه به لحظه زندگی شان هستند.

برای همین افراد شاد آنهایی هستند که گاهی اجازه می دهند اتفاقات ناگوار فقط اتفاق بیفتد بدون آنکه واردش شوند. منظور این نیست که افراد شاد مشکلات را انکار یا پنهان می کنند بلکه رسیدن به این درک است که خطاها و بدبیاری ها اجتناب ناپذیر است.

البته بزرگترین انتقاد به آدم های شاد و خوشبین این است که واقعگرا نیستند. بدی ها و پلیدی را به خوبی درک نمی کنند و از همه مهمتر اینکه زیاد اهل جزئیات و دقت نیستند. بررسی صورت گرفته توسط دکتر Joseph Forgas از دانشگاه New South Wales بازگو کننده این حقیقت است که آدم های مثبت و خوش خیال، راحت تر گول می خورند و دروغ گفتن به آنها زیاد سخت نیست.